Witam serdecznie.
Mam nadzieję, że zwracam się do właściwej grupy.
Od jakiegoś czasu próbuję przerobić pewne wizualizacje na anaglif.
Sięgnąłem
do wikipedii, gdzie przeczytałem :

"Sporządzenie anaglifów polega na nałożeniu na siebie dwóch zdjęć,
wykonanych z lekkim poziomym przesunięciem, odpowiadającym obrazom
dla
lewego i prawego oka."  (http://pl.wikipedia.org/wiki/Anaglif)

Patrząc na ten obrazek -
http://mitglied.multimania.de/stereo3d/DachsteinColorAnaglyph.jpg,
albo na
ten film -
http://mitglied.multimania.de/stereo3d/DachsteinColorAnaglyph.jpg -
widzę,
że niektóre części anaglifu mają czerwone fragmenty po lewej stronie
danego
elementu obrazka a niebieskie po prawej, a niektóre fragmenty
odwrotnie (w
zależności od odległości od obiektywu?). Na mój chłopski rozum oznacza
to,
że dokonano nie tylko poziomego przesunięcia, ale również obrotu (tzn
tak
jakby obrazy składowe anaglifu zostały wykonane za pomocą dwóch
obiektywów -
jednego skierowanego gdzies prosto, a drugiego przesuniętego lekko i
obróconego o niewielki kąt ). Niemniej żadne źródła wiedzy o
anaglifie
dostępne w sieci nic o owej rotacji nie wspominają - jedynie w
kontekście
stereografii doczytałem, że jest metoda zwana cross-view, w któej to
taką
rotację się stosuje. Pytam więc ;), jak to z tym anaglifem w końcu
jest? Czy
wystarczy poziome przesunięcie, czy potrzeban jest również rotacja ?
A
jeżeli bez rotacji, to skąd biorą się te różnice w położeniu anaglifów
w
zależności od odległości od obiektywu?

Mam nadzieję, że ktoś znający się na rzeczy rozwieje moje wątpliwości.

pozdrawiam
Sobi

Sobi pisze:

Czy wystarczy poziome przesunięcie, czy potrzeban jest również rotacja ?

Sprawdź, jak oglądasz bliskie przedmioty - czy kierunki patrzenia
lewego i prawego oka są równoległe. Zapewne nie są (muszą
"trafiać" w oglądany przedmiot), więc oznacza to też obrót.
Równoległe byłyby, gdybyśmy oglądali przedmiot umieszczony
nieskończenie daleko. Ale wtedy nie byłoby żadnego efektu
stereoskopowego.

skąd biorą się te różnice w położeniu anaglifów

Anaglify można sobie różnie poskładać. Np. tak, żeby obraz
znajdował się "za ekranem" albo "przed ekranem". Albo
po obu stronach.

Zobacz też: http://www.stereomaker.net/

P.

Użytkownik "Sobi"  napisał w wiadomości

jak to z tym anaglifem w końcu jest? Czy
wystarczy poziome przesunięcie, czy potrzeban jest również rotacja ?
A jeżeli bez rotacji, to skąd biorą się te różnice w położeniu anaglifów
w zależności od odległości od obiektywu?

Na mój rozum, to definicja wikipedyczna mówi o aksonometrii (przesunięcie takie samo bez względu na odległość od obserwatora), podane przykłady natomiast dotyczą perspektywy (inne przesunięcie dla obiektów bliskich, inne dla dalekich). Perspektywa uwzględnia przesunięcie kątowe między jednym okiem a drugim, odwzorowane na płaszczyźnie dla oddania odległości. Czyli ów "obrót", jeśli dobrze zrozumiałem pytanie?

Pozdrawiam
Robert

Sobi pisze:

Witam serdecznie.
Mam nadzieję, że zwracam się do właściwej grupy.
Od jakiegoś czasu próbuję przerobić pewne wizualizacje na anaglif.

....

Zbieżność osi optycznych obiektywów i punkt, w którym sie
przecinaja to efekt "wyższego rzędu". Sugerowałbym bys na poczatek
spróbowal anaglifu z osiami celującymi w nieskonczonosc, czyli nie
przecinającymi się. Wtedy przesunięcia (tzw paralaksy) obiektów
najlatwiej wyliczyc (rozumiem, ze "ręcznie" cos uprzestrzenniasz?).
Sa te paralaksy proporcjonalne do odleglosci obiektu od aparatu
(czym blizej, tym wieksze przesuniecie na tle nieskonczonosci,
czyli horyzontu, gdzie przesuniecia tego nie ma w ogóle).

Sama wielkosc przesuniecia zalezy od rozstepu miedzy obiektywami
i nalezy nią eksperymentowac (wzór na ten rozstep jest nieprzyjemny
i zawiera parametry "fizjologiczne" oraz polozenie planów najblizszego
i najdalszego w obrebie sceny).

Jesli grzebiesz w tym recznie, czeka Cie nieprzyjemny, ale mozliwy
do twórczego rozwiazania szczegół - trzeba ustalic, co jest za
paralaktycznie przesunietym obiektem (np co jest za Moną Lisą,
gdy zerkasz na portret lekko z lewa, a co gdy z prawa.

Napisalem kiedys program, który nie nadaje sie do publikacji,
a który operowal 3-ma rzeczami:

- dowolną fotografią, przeznaczona do uprzestrzennienia,
- szarym przewodnikiem głębi, gdzie poziom szarości informował o
rozłożeniu przedmiotów w 3cim planie (czym jasniej tym blizej)
- fotografią dalekiego tła (co jest za M. Lisą).

Majac te 3 informacje mozna zbudować scenę 3d automatycznie,
choc sa tam pewne drobiazgi, którym kiedys trzeba by sie przyjrzec.

pozdr serd
--
A S

Sobi pisze:

Witam serdecznie.
Mam nadzieję, że zwracam się do właściwej grupy.
Od jakiegoś czasu próbuję przerobić pewne wizualizacje na anaglif.

Sposób ujęcia tematu (kąt osi) jest tu akurat najmniej ważny. Chcąc przerabiać grafiki 2d na 3d musisz stworzyć treści, których nie ma (przysłaniane), bądź przysłonić już istniejące powiększonymi planami, które je będą przysłaniały. Inaczej - trzeba będzie wydzielić plany i przeskalować bliższe w odpowiednim kierunku, symetrycznie dla każdego oka.
Robota tak mozolna, że w praktyce pozbawiona sensu. Postaraj się o źródła grafik, albo stwórz je od początku. Ostatnio takie rzeczy robię, tu zajawka - stop klatka z prezentacji:
http://grejt.grejt.pl/temp/stereo_a.png
i cross:
http://grejt.grejt.pl/temp/stereo_c.jpg

Czekam na nowego szopa z 3d na pokładzie :)

--
pozdrawia Adam
różne takie tam: www.smialek.prv.pl
/strzeż się banków - dorwą cię i zrobią z ciebie vipa!/

Janko Muzykant pisze:

http://grejt.grejt.pl/temp/stereo_a.png

Dobre. Ale przyciski dalbym w planie dziewczyny.
Albo myszke 3d :-)

--
A S