Zeby zmienic troche temat i opuscic malo popularny HDR:

"Hydra reczna"
http://www.flickr.com/photos/sebastianzdyb/6708153323/


i niedoszla modelka a raczej testowanie malego softboxu na lampe blyskowa,
niektorzy mowia ze ciemne ale u mnie widac kazdy detal na twarzy, monitor
mam kalibrowany, ale moze kalibrator do niczego.

http://www.flickr.com/photos/sebastianzdyb/6701035855/in/photostream/lightbox
/





--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/

http://www.flickr.com/photos/sebastianzdyb/6701035855/in/photostream/...

Złapałeś ją w tzw. martwym punkcie. Próbuj pomiędzy.
Jesteś tam? Wyjaśnię o co chodzi.

marek

marek augustynski  napisał(a):

> http://www.flickr.com/photos/sebastianzdyb/6701035855/in/photostream/...

Z=B3apa=B3e=B6 j=B1 w tzw. martwym punkcie. Pr=F3buj pomi=EAdzy.
Jeste=B6 tam? Wyja=B6ni=EA o co chodzi.

marek

Jestem, z mila checia poslucham bo sam tez o tym myslalem, zawsze sie
zastanawiam gdzie jest ten super kat, wyzej nizej z lewej z prawej.

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/

> >http://www.flickr.com/photos/sebastianzdyb/6701035855/in/photostream/....

> Zlapales ja w tzw. martwym punkcie. Probuj pomiedzy.

Jestem, z mila checia poslucham bo sam tez o tym myslalem, zawsze sie
zastanawiam gdzie jest ten super kat, wyzej nizej z lewej z prawej.

Tam gdzie go nie czuc. Fotografujesz czlowieka, a nie kat. Nawiazuje
tylko, bo chce o czym innym.

Wyobraz sobie, ze robisz kilka zdjec pod rzad. Gdybys rozpisal caly
ten czas na czynniki pierwsze np robiac film, a nie zdjecia,
otrzymalbys momenty ,,fotograficzne,, i te pomiedzy.
"Fotograficzne,, są ,,odpowiednie do wykonania zdjecia,, i ich
najczesciej szukamy, uznajac za wartosciowe. Probujesz w nie trafic,
czasem pudlujesz. Sa to po prostu pozy, napiecia, odpowiadajace tobie
jako fotografowi.
Zawodowy model wspołpracuje z fotografem i wie kiedy zachodzi moment
fotograficzny. Prubuje utrzymac go ciagle, a robi krotka pauze, aby
przeskoczyc w kolejny.

Cala ta szopke nazywam ,,martwym punktem,, salonami madame tussauds.
Twoje zdjecie jest wyjatkowo udana figura z tego wlasnie muzeum.

Oczywiscie soft zrobil swoje co jednak uwazam ze rzecz drugorzedna.
Ten usmiech pochodzi z oscarowej gali.

marek

marek augustynski  napisał(a):

> > >http://www.flickr.com/photos/sebastianzdyb/6701035855/in/photostream/.=
...
>
> > Zlapales ja w tzw. martwym punkcie. Probuj pomiedzy.
>
> Jestem, z mila checia poslucham bo sam tez o tym myslalem, zawsze sie
> zastanawiam gdzie jest ten super kat, wyzej nizej z lewej z prawej.

Tam gdzie go nie czuc. Fotografujesz czlowieka, a nie kat. Nawiazuje
tylko, bo chce o czym innym.

Wyobraz sobie, ze robisz kilka zdjec pod rzad. Gdybys rozpisal caly
ten czas na czynniki pierwsze np robiac film, a nie zdjecia,
otrzymalbys momenty ,,fotograficzne,, i te pomiedzy.
"Fotograficzne,, s=B1 ,,odpowiednie do wykonania zdjecia,, i ich
najczesciej szukamy, uznajac za wartosciowe. Probujesz w nie trafic,
czasem pudlujesz. Sa to po prostu pozy, napiecia, odpowiadajace tobie
jako fotografowi.
Zawodowy model wspo=B3pracuje z fotografem i wie kiedy zachodzi moment
fotograficzny. Prubuje utrzymac go ciagle, a robi krotka pauze, aby
przeskoczyc w kolejny.

Cala ta szopke nazywam ,,martwym punktem,, salonami madame tussauds.
Twoje zdjecie jest wyjatkowo udana figura z tego wlasnie muzeum.

Oczywiscie soft zrobil swoje co jednak uwazam ze rzecz drugorzedna.
Ten usmiech pochodzi z oscarowej gali.

marek

Fajne wytlumaczenie; nawiazanie do filmu ma naprawde sens I zdecydowanie
ulatwi zrobic zdjecie ktore sie ma podobac, lub planowalismy zrobic.
Czyli wyglada na to ze jest to zdjecie zrobione w momencie “Fotograficznym” z
dobrym sztucznym wygladem/usmiechem ktory podoba sie przecietnemu ogladaczowi.
Taki Justin Biber. I radzisz robic pomiedzy zeby przecietnemu ogladaczowi sie
nie podobalo.

Szczerze powiedziawszy cos w tym jest, I chyba wiem do czego zmierzasz.
Przyklad: Na zdjeciach znacznie bardziej wole dzieci placzace lub
“nieszczesliwe” gdyz wywoluja u mnie bardzo duze emocje, ale czy nie jest to
“skretem” w druga strone? Takim przegieciem, pojscie na latwizne w druga
strone? Zamiast spostrzeganiem\wylapywaniem delikatych subtelnosci?

Najfajniesze jest to ze twoj komentaz pozytywnie zacheca do experymentowania a
chyba wlasnie o to w tym wszystkim chodzi.




--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/

Użytkownik " Sebastian Z."  napisał w wiadomości

marek augustynski  napisał(a):

Najfajniesze jest to ze twoj komentaz pozytywnie zacheca do experymentowania a

Pozytywnie zachęca do eksperymentowania ze słownikiem ;-)

--
MW

Fajne wytlumaczenie; nawiazanie do filmu ma naprawde sens I zdecydowanie
ulatwi zrobic zdjecie ktore sie ma podobac, lub planowalismy zrobic.
Czyli wyglada na to ze jest to zdjecie zrobione w momencie ,,Fotograficznym,, z
dobrym sztucznym wygladem/usmiechem ktory podoba sie przecietnemu ogladaczowi.
Taki Justin Biber. I radzisz robic pomiedzy zeby przecietnemu ogladaczowi sie
nie podobalo.

Ja radze ,,pomiedzy,,, zebys ty wiedzial. Widzowie sa dluzsza
historia, dla nas niespecjalnie w tym momencie wazna.

Szczerze powiedziawszy cos w tym jest, I chyba wiem do czego zmierzasz.
Przyklad: Na zdjeciach znacznie bardziej wole dzieci placzace lub
,,nieszczesliwe,, gdyz wywoluja u mnie bardzo duze emocje, ale czy nie jest to
,,skretem,, w druga strone? Takim przegieciem, pojscie na latwizne w druga
strone? Zamiast spostrzeganiem\wylapywaniem delikatych subtelnosci?

No pewnie, ze fotografowanie placzu lub nieszczescia jest sekretem w
druga strone. Precyzuje moja wczesniejsza wypowiedz. Wyobraz sobie, ze
robisz kilka zdjec pod rzad usmiechajacemu sie dziecku. Gdybys
rozpisal caly ten czas na czynniki pierwsze np robiac film, a nie
zdjecia, otrzymalbys... ,,delikatne subtelnosci,,

A teraz zapomnij o czym mowimy. Nie chodzi ani o konkretny wyraz
twarzy ani o fizyczne rozkladanie czegokolwiek na czynniki pierwsze.
Zdjecia wykonane ,,pomiedzy,, sa inne niż wszystko to co
jest ,,fotograficzne,,. Uznajmy, ze obecnosc osoby przed obiektywem
jest jak wdech i wydech, wdech i wydech, wdech nie jest smiechem, a
wydech rozpacza, wdech jest tylko poza, a wydech jej brakiem.

marek

W dniu 2012-01-18 13:46, marek augustynski pisze:

No pewnie, ze fotografowanie placzu lub nieszczescia jest sekretem w
druga strone. Precyzuje moja wczesniejsza wypowiedz. Wyobraz sobie, ze
robisz kilka zdjec pod rzad usmiechajacemu sie dziecku. Gdybys
rozpisal caly ten czas na czynniki pierwsze np robiac film, a nie
zdjecia, otrzymalbys... ,,delikatne subtelnosci,,

Bo zwykle model/modelka przy pierwszych zdjęciach zachowuje się sztucznie. Dlatego najlepsze foty są zwykle z końca sesji, gdy aparat nie jest już dla modela nachalnym podglądaczem a zwyczajnie przestaje istnieć.

Za czasów analogowych pamiętam aby zrobić komuś dobre zdjęcie pstrykało się masę ujęć bez filmu i jak już lody stopniały zakładało się rolkę ;-)

--
Pozdr.
Q
www.elipsa.info

On 2012-01-18 07:13,  Sebastian Z. wrote:

Najfajniesze jest to ze twoj komentaz pozytywnie zacheca do experymentowania a
chyba wlasnie o to w tym wszystkim chodzi.

Nie to żebym się czepiał "filozofowania". Zresztą umiłowanie mądrości, zadawanie sobie pytań i ciągłe poszukiwanie jest charakterystyczne dla autorów rzeczy przełomowych a przynajmniej uciekających od banału.
Chcę jedynie ostrzec przed tym że piękne wywody, ubrane w niebanalne słownictwo mogą zbyt przesadnie rozmyć odbiór oraz rozwój w takiej dziedzinie jaką jest fotografia.

Więc jeśli piękne słowa nadają rozpędu twojej praktyce, to wszystko ok. Lecz jeśli zaczniesz się nimi podpierać by zatuszować marne postępy w praktykowaniu, to zaczyna być naprawdę źle.
Podsumowując dobra fotografia zawsze posiada jakiś przekaz, który zostanie zawsze w subiektywny sposób zinterpretowany przez odbiorcę.
Gimnastyka słowno-teoretyczna mówiąc delikatnie jest zbyteczna w przypadku dobrych zdjęć.

Marku nie odbieraj mojego posta jako czepiania się, po prostu mam świadomość ile czasu poświeciłem na myślenie i teoretyzowanie, a ile na praktykę. Wiem jakie były efekty jedno i drugiego :).

Pozdrawiam,
Bartosz.

> Najfajniesze jest to ze twoj komentaz pozytywnie zacheca do experymentowania a
> chyba wlasnie o to w tym wszystkim chodzi.

Nie to żebym się czepiał "filozofowania". Zresztą umiłowanie mądrości,
zadawanie sobie pytań i ciągłe poszukiwanie jest charakterystyczne dla
autorów rzeczy przełomowych a przynajmniej uciekających od banału..
Chcę jedynie ostrzec przed tym że piękne wywody, ubrane w niebanalne
słownictwo mogą zbyt przesadnie rozmyć odbiór oraz rozwój w takiej
dziedzinie jaką jest fotografia.

Więc jeśli piękne słowa nadają rozpędu twojej praktyce, to wszystko ok.
Lecz jeśli zaczniesz się nimi podpierać by zatuszować marne postępy w
praktykowaniu, to zaczyna być naprawdę źle.

Dlatego słow uzywa się po to, aby obalic absurdy własnego myslenia.
Zle robi sie wówczas, kiedy milczysz sam przed soba. A pisanie powinno
byc proste, lakoniczne, bo tylko w tej formie cos z niego zostanie.

Podsumowując dobra fotografia zawsze posiada jakiś przekaz, który
zostanie zawsze w subiektywny sposób zinterpretowany przez odbiorcę.
Gimnastyka słowno-teoretyczna mówiąc delikatnie jest zbyteczna w
przypadku dobrych zdjęć.

Kwestia skali.

Marku nie odbieraj mojego posta jako czepiania się, po prostu mam
świadomość ile czasu poświeciłem na myślenie i teoretyzowanie, a ile na
praktykę. Wiem jakie były efekty jedno i drugiego :).

Nie boj sie tak. Nie ma zadnego powodu, aby odbierac twoje słowa jako
czepialstwo. Mozesz byc nawet chamski jesli mowisz madrze.
Jesli wiesz, ze za pomoca filmowej kamery zrobic mozesz zdjecie
jakiego szukasz aparatem fotograficznym po stogu siana, to wez i zrob.
To konkretny zabieg, praktyka, ktora przyspieszy twoje postrzeganie o
kilka lat. A jesli sie boisz, uznajesz to za herezję, no coz.

marek

Chyba wiem co masz na mysli, sprobuje zlapac “pomiedzy” na swoim poziomie jak
tylko bede mial okazje. Chce zorganizowac mala sesje w nastepny weekend. W
tygodniu poszukam “pomiedzy” w zdjeciach ktore juz zrobilem.

Tak kompletnie z innej beczki: zawsze mnie zastanawialo czy fotografia jest
poszukiwaniem fikcji czy prawdy, czy powinna byc pogonia za przekazem czegos
jak najbardziej “prawdziwego” jesli takie cos wogole istnieje, czy moze jest
tym co odbiorcy chca zobaczyc.
Mysle ze zeby to wyskalowac w jakis sposob “po miedzy” bylo by tu dobrym
poczatkiem.

Uzyles slow “kwestia skali” w takim przypadku kaze zdjecie jest super, dla
punktu ponizej I jest rowniez kopletnym kiczem dla punktu powyzej. (analogia
sufitu I podlogi w 100 pietrowym budynku) Mysle ze zeby sie rozwijac trzeba
szukac “po miedzy” na coraz wyzszych skalach, niekoniecznie przechodzac przez
wszystkie






marek augustynski  napisał(a):

> > Najfajniesze jest to ze twoj komentaz pozytywnie zacheca do experymento=
wania a
> > chyba wlasnie o to w tym wszystkim chodzi.
>
> Nie to =BFebym si=EA czepia=B3 "filozofowania". Zreszt=B1 umi=B3owanie m=
=B1dro=B6ci,
> zadawanie sobie pyta=F1 i ci=B1g=B3e poszukiwanie jest charakterystyczne =
dla
> autor=F3w rzeczy prze=B3omowych a przynajmniej uciekaj=B1cych od bana=B3u=
..
> Chc=EA jedynie ostrzec przed tym =BFe pi=EAkne wywody, ubrane w niebanaln=
e
> s=B3ownictwo mog=B1 zbyt przesadnie rozmy=E6 odbi=F3r oraz rozw=F3j w tak=
iej
> dziedzinie jak=B1 jest fotografia.
>
> Wi=EAc je=B6li pi=EAkne s=B3owa nadaj=B1 rozp=EAdu twojej praktyce, to ws=
zystko ok.
> Lecz je=B6li zaczniesz si=EA nimi podpiera=E6 by zatuszowa=E6 marne post=
=EApy w
> praktykowaniu, to zaczyna by=E6 naprawd=EA =BCle.

Dlatego s=B3ow uzywa si=EA po to, aby obalic absurdy w=B3asnego myslenia.
Zle robi sie w=F3wczas, kiedy milczysz sam przed soba. A pisanie powinno
byc proste, lakoniczne, bo tylko w tej formie cos z niego zostanie.


> Podsumowuj=B1c dobra fotografia zawsze posiada jaki=B6 przekaz, kt=F3ry
> zostanie zawsze w subiektywny spos=F3b zinterpretowany przez odbiorc=EA.
> Gimnastyka s=B3owno-teoretyczna m=F3wi=B1c delikatnie jest zbyteczna w
> przypadku dobrych zdj=EA=E6.

Kwestia skali.


> Marku nie odbieraj mojego posta jako czepiania si=EA, po prostu mam
> =B6wiadomo=B6=E6 ile czasu po=B6wieci=B3em na my=B6lenie i teoretyzowanie=
, a ile na
> praktyk=EA. Wiem jakie by=B3y efekty jedno i drugiego :).

Nie boj sie tak. Nie ma zadnego powodu, aby odbierac twoje s=B3owa jako
czepialstwo. Mozesz byc nawet chamski jesli mowisz madrze.
Jesli wiesz, ze za pomoca filmowej kamery zrobic mozesz zdjecie
jakiego szukasz aparatem fotograficznym po stogu siana, to wez i zrob.
To konkretny zabieg, praktyka, ktora przyspieszy twoje postrzeganie o
kilka lat. A jesli sie boisz, uznajesz to za herezj=EA, no coz.

marek

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/

Tak kompletnie z innej beczki: zawsze mnie zastanawialo czy fotografia jest
poszukiwaniem fikcji czy prawdy, czy powinna byc pogonia za przekazem czegos
jak najbardziej ,,prawdziwego,, jesli takie cos wogole istnieje, czy moze jest
tym co odbiorcy chca zobaczyc.

Najwazniejsze jest dazenie do prawdy. Nalezy jednak pamietac, ze
chodzi tu o twoja prawde. Powinno byc to oczywiste, bez dodatkowych
wyjasnien. Moze zdarzyc sie, ze moja prawda bedzie twoja ale
prawdopodobienstwo jest niewielkie. Dlatego porozumienie miedzy nami
na poziomie obrazu (jako wzajemnych widzow) znajduje sie blizej szans
niz pewnosci. Nie mozesz jako autor zdjec myslec o publice, bo
wiazaloby sie to z usrednianiem swoich poczynan. Musialbys precyzowac
w obrazie, dopowiadac, przez co okrajalbys sie z czastki zrozumialej
dla widza o twoim poziomie wrazliwosci.

Ja mam podejscie nastepujace. Kiedy ktos mi cos doradza, zawsze
wyciagam wnioski ale niekoniecznie stosuje.

Uzyles slow ,,kwestia skali,,; w takim przypadku kaze zdjecie jest super, dla
punktu ponizej I jest rowniez kopletnym kiczem dla punktu powyzej. (analogia
sufitu I podlogi w 100 pietrowym budynku)

Bartek napisal ,,dobra fotografia zawsze posiada jakis przekaz, ktory
zostanie zawsze w subiektywny sposob zinterpretowany przez odbiorcę.,,

Jest masa fotografii, nad ktorymi kiedys siedzialem a teraz obok nich
przechodze. Gdy na nie patrze, widze metodologie i nawet najwieksza
zdolnosc nie przekonuje mnie, bo owa metoda, jakakolwiek by nie była,
jest dla mnie durna.
Kwestia twojej skali jest okreslenie dobrej fotografii, bo w kazdej z
nich jest jakas metoda. Nie istnieje uniewersalna fotografia, ktora
zawsze costam.
Mozna sie doczepic stwierdzajac, ze brak metody jest najlepsza metoda,
ale pozostaje jeszcze autor, od ktorego zalezy rodzaj tego braku. W
ten sposob brak przestaje byc brakiem i staje sie metoda. Jesteśmy
tylko ludzmi.

Napisal rowniez ,,Gimnastyka slowno-teoretyczna mowiac delikatnie jest
zbyteczna w przypadku dobrych zdjec.,,

Jest zbyteczna w przypadku zdjec w ogole.

Mysle ze zeby sie rozwijac trzeba
szukac ,,po miedzy,, na coraz wyzszych skalach, niekoniecznie przechodzac przez
wszystkie

Uczepiles sie tego ,,pomiedzy,,. Ono dotyczylo portretu i dazenia do
zmiany wlasnego postrzegania.

marek