Witam.

Zawsze fotografowałem tak że nigdy nie martwiłem się o świtało i wręcz przymykałem obiektyw do tej przysłony 8.
Teraz mam zrobić parę niezobowiązujących zdjęć w kościele ;) a że do dyspozycji będę mieć światło 3,5 to czasy będą kosmicznie długie ;).
Body to Pentax K100D więc będzie stabilizacja w korpusie, ale chciałem ją jeszcze dodatkowo wspomóc.
Ciekaw jestem co powiecie na mój pomysł. Opinie ludzi mówią że ciężkie body, plus ciężkie szkło, dopełnione battery pack jest dużo stabilniejsze niż lekka wydmuszka z kitem i można sobie pozwolić na wydłużenie czasów.
Co sądzicie o pomyśle dodatkowego dociążenia body poprzez mosiężną płytkę dokręconą w miejscu mocowania statywu. Czy to ma sens i do jakiej wagi dociągnąć?
Mój Pentax według specyfikacji waży około 885g. i to ze szkłem a np. taki Nikon D700 ze szkłem 24-70 2.8 waży prawie dwa kilo ;). Więc już teraz widzę że musiałbym dokręcić malutką sztabkę ;).
Czy to się trzyma w ogóle kupy?

--
Pozdrawiam,
Bartosz.

On Aug 22, 1:04 pm, cichybartko  wrote:

Witam.

Zawsze fotografowałem tak że nigdy nie martwiłem się o świtało i wręcz
przymykałem obiektyw do tej przysłony 8.
Teraz mam zrobić parę niezobowiązujących zdjęć w kościele ;) a że do
dyspozycji będę mieć światło 3,5 to czasy będą kosmicznie długie ;).
Body to Pentax K100D więc będzie stabilizacja w korpusie, ale chciałem
ją jeszcze dodatkowo wspomóc.
Ciekaw jestem co powiecie na mój pomysł. Opinie ludzi mówią że ciężkie
body, plus ciężkie szkło, dopełnione battery pack jest dużo
stabilniejsze niż lekka wydmuszka z kitem i można sobie pozwolić na
wydłużenie czasów.
Co sądzicie o pomyśle dodatkowego dociążenia body poprzez mosiężną
płytkę dokręconą w miejscu mocowania statywu. Czy to ma sens i do jakiej
wagi dociągnąć?
Mój Pentax według specyfikacji waży około 885g. i to ze szkłem a np.
taki Nikon D700 ze szkłem 24-70 2.8 waży prawie dwa kilo ;). Więc już
teraz widzę że musiałbym dokręcić malutką sztabkę ;).
Czy to się trzyma w ogóle kupy?

Idac twoim tokiem myslenia, to powinienes dokrecic do aparatu jakies
powazne kowalskie kowadlo, bo im ciezej tym lepiej.
Jednak podpowiem ci, ze to wszystko co opisujesz, jest wlasnie kupe
warte.

-- -- -- -- -
Ziggy Photo - American Professional Photographer
http://www.ziggyphotoonline.com/

W dniu 2011-08-22 19:09, Zygmunt Dariusz pisze:

On Aug 22, 1:04 pm,   wrote:

Witam.

Zawsze fotografowałem tak że nigdy nie martwiłem się o świtało i wręcz
przymykałem obiektyw do tej przysłony 8.
Teraz mam zrobić parę niezobowiązujących zdjęć w kościele ;) a że do
dyspozycji będę mieć światło 3,5 to czasy będą kosmicznie długie ;).
Body to Pentax K100D więc będzie stabilizacja w korpusie, ale chciałem
ją jeszcze dodatkowo wspomóc.
Ciekaw jestem co powiecie na mój pomysł. Opinie ludzi mówią że ciężkie
body, plus ciężkie szkło, dopełnione battery pack jest dużo
stabilniejsze niż lekka wydmuszka z kitem i można sobie pozwolić na
wydłużenie czasów.
Co sądzicie o pomyśle dodatkowego dociążenia body poprzez mosiężną
płytkę dokręconą w miejscu mocowania statywu. Czy to ma sens i do jakiej
wagi dociągnąć?
Mój Pentax według specyfikacji waży około 885g. i to ze szkłem a np.
taki Nikon D700 ze szkłem 24-70 2.8 waży prawie dwa kilo ;). Więc już
teraz widzę że musiałbym dokręcić malutką sztabkę ;).
Czy to się trzyma w ogóle kupy?

Idac twoim tokiem myslenia, to powinienes dokrecic do aparatu jakies
powazne kowalskie kowadlo, bo im ciezej tym lepiej.
Jednak podpowiem ci, ze to wszystko co opisujesz, jest wlasnie kupe
warte.

Niekoniecznie ;)

Masa aparatu może mieć wpływ na drgania o małej amplitudzie, czyli choćby drżenie palców.
Przykładowo, (trochę NTG) - jeśli kręcę jakiś materiał starszą kamerą, taką dużą, z "siodłem" - to z ujęcia w zasadzie nie widać, czy kręcone "z ręki", czy ze statywu. Zaś materiał kręcony z ręki malutkim wypierdkiem zawsze drży :(

Ja w kościele (muzeum, dworzec, itp) opieram body o czoło, sam stoję stabilnie - oparty o "fragment krajobrazu" - czyli ławkę, filarek, itp. Jeśli jest możliwość - ale to już nie przy "reporterce" - korzystam z fragmentów stałych aby o nie oprzeć body, obiektyw lub choćby rękę. Jeśli nie ma się zadyszki ;) to takie coś dużo pomaga. Mówię o sytuacji bez statywu.

Battery pack i dobry uchwyt jednak chyba jest ważniejszy, niż coś typu Smiena 8M ze sztabą ołowiu ;)


--
Pozdrawiam.

Adam.

On 22/08/2011 18:04, cichybartko wrote:

Witam.

Zawsze fotografowałem tak że nigdy nie martwiłem się o świtało i wręcz
przymykałem obiektyw do tej przysłony 8.
Teraz mam zrobić parę niezobowiązujących zdjęć w kościele ;) a że do
dyspozycji będę mieć światło 3,5 to czasy będą kosmicznie długie ;).
Body to Pentax K100D więc będzie stabilizacja w korpusie, ale chciałem
ją jeszcze dodatkowo wspomóc.
Ciekaw jestem co powiecie na mój pomysł. Opinie ludzi mówią że ciężkie
body, plus ciężkie szkło, dopełnione battery pack jest dużo
stabilniejsze niż lekka wydmuszka z kitem i można sobie pozwolić na
wydłużenie czasów.
Co sądzicie o pomyśle dodatkowego dociążenia body poprzez mosiężną
płytkę dokręconą w miejscu mocowania statywu. Czy to ma sens i do jakiej
wagi dociągnąć?

Myślę, że właśnie w tym celu powstały monopody.



--
Pozdrawiam,
Kamil

W dniu 2011-08-22 19:46, kamil pisze:

Myślę, że właśnie w tym celu powstały monopody.

To byłoby optymalne, ale latanie z czymś takim mogłoby wywołać przesadne oczekiwania wobec zdjęć. Osobiście kotlety mnie nie interesują i interesować nie będą, więc nie mam zamiaru w ten temat ładować żadnych funduszy ani się przesadnie angażować tak aby cierpiał na tym mój wizualny wizerunek oraz zdrowie psychiczne, co widać po wątkach na grupie wcale nie jest takie rzadkie i głęboko odbija się na życiu społecznym ;).
Jednym słowem szukam taniego rozwiązania ;) ale może optimum leży w samym zabraniu aparatu czego zupełnie nie miałem w planach.

--
Pozdrawiam,
Bartosz.

Użytkownik cichybartko napisał:

W dniu 2011-08-22 19:46, kamil pisze:

Myślę, że właśnie w tym celu powstały monopody.

To byłoby optymalne, ale latanie z czymś takim mogłoby wywołać przesadne oczekiwania wobec zdjęć.

No to zdobądź śrubę statywową i 1,5 metra cienkiego sznurka. Śruba w gwint aparatu i owiń ją pętlą ze sznurka. Dokręć do oporu.
Tuż przed zdjęciem przydeptuj sznurek i ciągnij aparat do góry. To naprawdę stabilizuje ale ma dwie wady:
1) Głupio wygląda.
2) Mozesz się zaplątać i przewrócić lub co gorsza coś zatrzyma Twój aparat, który nagle zetknie się z podłogą.
Inne wyjście, to poćwicz stabilne trzymanie, lekki rozkrok po skosie, delikatne naciśnięcie spustu, dłonie owinięte paskiem od aparatu i pasek wokół karku, czyli dociśnięcie aparatu do twarzy.
Rób serię dwóch zdjęć - pierwsze może być lekko poruszone spustem ale drugie już nie.
Rozumiem, że plenerowy woreczek z piaskiem lub żwirem nie będzie przez Ciebie brany pod uwagę? :-)
Więcej sposobów i sposobików nie znam.
Maciek

Użytkownik "Maciek"  napisał w wiadomości

Inne wyjście, to poćwicz stabilne trzymanie, lekki rozkrok po skosie, delikatne naciśnięcie spustu, dłonie owinięte paskiem od aparatu i pasek wokół karku, czyli dociśnięcie aparatu do twarzy.
Rób serię dwóch zdjęć - pierwsze może być lekko poruszone spustem ale drugie już nie.
Rozumiem, że plenerowy woreczek z piaskiem lub żwirem nie będzie przez Ciebie brany pod uwagę? :-)
Więcej sposobów i sposobików nie znam.
Maciek

Ja akurat mam profi luszczanke, nikon d40. I wczoraj wieczorem robilem fote, ciemno bylo, obiektyw kitowy i wyszlo, na manualu. Robie na histogram. Czas 1/30 i bez statywu, bez poruszenia. Ale po pol litrze. Na 1/15 sie nie zdecydowalem, zabraklo wodki. Czyli sa sposoby.  Acha i ISO 200.

W dniu 2011-08-22 21:04, Maciek pisze:

Użytkownik cichybartko napisał:

W dniu 2011-08-22 19:46, kamil pisze:

Myślę, że właśnie w tym celu powstały monopody.

To byłoby optymalne, ale latanie z czymś takim mogłoby wywołać
przesadne oczekiwania wobec zdjęć.

No to zdobądź śrubę statywową i 1,5 metra cienkiego sznurka. Śruba w
gwint aparatu i owiń ją pętlą ze sznurka. Dokręć do oporu.
Tuż przed zdjęciem przydeptuj sznurek i ciągnij aparat do góry. To
naprawdę stabilizuje ale ma dwie wady:
1) Głupio wygląda.
2) Mozesz się zaplątać i przewrócić lub co gorsza coś zatrzyma Twój
aparat, który nagle zetknie się z podłogą.

Lubię działać incognito ;) kurcze naprawdę nie chcę robić scen, bo oczekiwania są w stylu zrób cokolwiek ;).

Inne wyjście, to poćwicz stabilne trzymanie, lekki rozkrok po skosie,
delikatne naciśnięcie spustu, dłonie owinięte paskiem od aparatu i pasek
wokół karku, czyli dociśnięcie aparatu do twarzy.

Pozwolę sobie pod Twoim cytatem podsumować całą dyskusję.
Dzięki za wszystkie wypowiedzi.
Po prostu poćwiczę mocny uchwyt. Do weekendu skombinuje sobie dociążenie i empirycznie na gazecie się przekonam czy to ma sens.
Jak się sprawdzi to zrobię limitowaną serie całego systemu dociążeń na zasadzie hantli, czyli będzie można dobrać wagę do swoich możliwości oraz charakteru sesji, no i przede wszystkim do naszego kochanego sprzętu.
Potem zasypię grupę spamem, a i jakąś darowiznę się zrobi ;).

--
Pozdrawiam,
Bartosz.

Maciek wrote:

Rozumiem, że plenerowy woreczek z piaskiem lub żwirem nie będzie przez
Ciebie brany pod uwagę? :-)
Więcej sposobów i sposobików nie znam.

dużo ciekłego azotu :)

On Aug 23, 3:37 pm, "Marek Dyjor"  wrote:

Maciek wrote:
> Rozumiem, że plenerowy woreczek z piaskiem lub żwirem nie będzie przez
> Ciebie brany pod uwagę? :-)
> Więcej sposobów i sposobików nie znam.

dużo ciekłego azotu :)

Lepiej troche oleju do glowy.

-- -- -- -- -
Ziggy Photo - American Professional Photographer
http://www.ziggyphotoonline.com/

No to zdobądź śrubę statywową i 1,5 metra cienkiego sznurka. Śruba w
gwint aparatu i owiń ją pętlą ze sznurka. Dokręć do oporu.
Tuż przed zdjęciem przydeptuj sznurek i ciągnij aparat do góry. To
naprawdę stabilizuje ale ma dwie wady:
1) Głupio wygląda.
2) Mozesz się zaplątać i przewrócić lub co gorsza coś zatrzyma Twój
aparat, który nagle zetknie się z podłogą.
Inne wyjście, to poćwicz stabilne trzymanie, lekki rozkrok po skosie,
delikatne naciśnięcie spustu, dłonie owinięte paskiem od aparatu i pasek
wokół karku, czyli dociśnięcie aparatu do twarzy.
Rób serię dwóch zdjęć - pierwsze może być lekko poruszone spustem ale
drugie już nie.
Rozumiem, że plenerowy woreczek z piaskiem lub żwirem nie będzie przez
Ciebie brany pod uwagę? :-)
Więcej sposobów i sposobików nie znam.
Maciek

Potwierdzam, na k10d pentaxa znacznie wspomagało to stabilizację. Pamiętam, że robiłem testy i wrzuciłem je na forum pentaxa. Nawet się zalogowałem na forum przed chwilą, ale nie mogę znaleźć tego wątku. Czas wydłużał się mniej więcej z 1/30 do 1/8 przy zachowaniu podobnej ostrości.

Pozdrawiam
sumer

On 22.08.2011 20:04, cichybartko wrote:

W dniu 2011-08-22 19:46, kamil pisze:

Myślę, że właśnie w tym celu powstały monopody.

To byłoby optymalne, ale latanie z czymś takim mogłoby wywołać przesadne
oczekiwania wobec zdjęć. Osobiście kotlety mnie nie interesują i
interesować nie będą, więc nie mam zamiaru w ten temat ładować żadnych
funduszy ani się przesadnie angażować tak aby cierpiał na tym mój
wizualny wizerunek oraz zdrowie psychiczne, co widać po wątkach na
grupie wcale nie jest takie rzadkie i głęboko odbija się na życiu
społecznym ;).
Jednym słowem szukam taniego rozwiązania ;) ale może optimum leży w
samym zabraniu aparatu czego zupełnie nie miałem w planach.

Ustatywienie aparatu ze stabilizacją to średni pomysł. Stabilizacja jest
przewidziana do pracy w rękach. Statywy i inne mogą oszukiwać mechanizm.

--
wer <",,)~~
http://szumofob.eu

W dniu 2011-08-22 19:04, cichybartko pisze:

>[...]

Co sądzicie o pomyśle dodatkowego dociążenia body poprzez mosiężną
płytkę dokręconą w miejscu mocowania statywu. Czy to ma sens i do jakiej
wagi dociągnąć?
Mój Pentax według specyfikacji waży około 885g. i to ze szkłem a np.
taki Nikon D700 ze szkłem 24-70 2.8 waży prawie dwa kilo ;). Więc już
teraz widzę że musiałbym dokręcić malutką sztabkę ;).
Czy to się trzyma w ogóle kupy?

Niewątpliwie zwiększenie masy aparatu (a najlepiej wykonane tak, by maksymalnie zwiększyć jego momenty bezwładności) będzie powodowało zmniejszenie wpływu drgań od unoszenia lustra, również drobne drgania rąk będą mniej wpływać na poruszenia aparatu. Ale - to tylko jedna strona medalu. Druga jest taka, ze trzymanie większego ciężaru spowoduje szybsze zmęczenie rąk - a to z kolei powoduje, że mięśnie zaczynają drgać. Wprawdzie cięższy aparat słabiej reaguje na drgania  mięśni, ale tych drgań jest dużo więcej - i efekt końcowy może być gorszy. Niewątpliwie istnieje pewien optymalny ciężar aparatu, przy którym daje się uzyskać największy procent nieporuszonych zdjęć przy długich czasach. Nie oczekuj jednak gotowej recepty - optymalny ciężar zależy od indywidualnych cech psychofizycznych fotografującego, zmęczenia w danym momencie, pozycji podczas robienia zdjęć i pewnie jeszcze paru innych rzeczy.
Jeżeli masz atletyczną budowę i silne ręce przyzwyczajone do dźwigania ciężarów - może się okazać, że dociążenie sprzętu da dobry skutek. Jeśli jednak jesteś przyzwyczajony do lekkiego aparatu - obawiam się, że po dociążeniu może być znacznie gorzej.
Możesz zresztą zrobić sobie prosty eksperyment - wybierz doć długi czas (taki, przy którym częć zdjęć wychodzi Ci już poruszonych) i zrób serię 10 czy 20 zdjęć. Następnie dokręć sobie obciążnik (może być nawet zwykła głowica statywowa), wykonaj podobną serię - i porównaj, w której poruszonych zdjęć będzie mniej.

--
Pozdrawiam!
Marek Wyszomirski

Niewątpliwie zwiększenie masy aparatu (a najlepiej wykonane tak, by maksymalnie zwiększyć jego momenty bezwładności)

Tak dla scislosci:
Masa jest wlasnie miara bezwladnosci (o ile cos sie w fizyce nie zmienilo drastycznie przez oststnie nascie lat) ;-)


A odnosnie stabilizacji, to co by nie robil trzymajac aparat w lapkach na dlugich czasach, to zawsze bedzie mogl liczyc tylko na szczescie. Czesc fotek bedzie do przyjecia a czesc ruszonych (albo ruszy sie reka albo obiekt). Ja bym wykorzystal zalete syfry i natrzaskal tych fotek sporo, zeby bylo z czego wybrac.

--


Pozdrawiam
Piotr Sz.

www.szkut.com

W dniu 2011-08-23 10:00, Piotr Sz. pisze:

Niewątpliwie zwiększenie masy aparatu (a najlepiej wykonane tak, by
maksymalnie zwiększyć jego momenty bezwładności)

Tak dla scislosci:
Masa jest wlasnie miara bezwladnosci (o ile cos sie w fizyce nie
zmienilo drastycznie przez oststnie nascie lat) ;-)
 [...]

Ale nie zmieniło się też to, że moment bezwładności to nie to samo co bezwładnoć - podobnie jak moment siły i siła.
Na moment bezwładności oprócz masy wpływ ma też to, jak ta masa oddalona jest od osi obrotu.
Jeśli np. zwiększysz masę w jednym punkcie i oś obrotu będzie przez ten punkt przechodziła - to mimo zwiększenia masy moment bezwładności się nie zmieni.

--
Pozdrawiam!
Marek Wyszomirski

Ale nie zmieniło się też to, że moment bezwładności to nie to samo co
bezwładność - podobnie jak moment siły i siła.
Na moment bezwładności oprócz masy wpływ ma też to, jak ta masa oddalona
jest od osi obrotu.

A no jasne. Tylko nie skojarzylem aparatu jako elementu "wirujacego" dokola
osi zamocowania lustra.
Chyba jednak glowna "skladowa" ruchow aparatu trzymanego w rekach sa ruchy
liniowe i to one beda powodowaly poruszenie. Tutaj krytyczny jest sam
moment naciskania spustu migawki.

--

Pozdrawiam
Piotr Sz.
www.szkut.com

W dniu 2011-08-24 00:07, Piotr Sz. pisze:

Ale nie zmieniło się też to, że moment bezwładności to nie to samo co
bezwładność - podobnie jak moment siły i siła.
Na moment bezwładności oprócz masy wpływ ma też to, jak ta masa oddalona
jest od osi obrotu.

A no jasne. Tylko nie skojarzylem aparatu jako elementu "wirujacego" dokola
osi zamocowania lustra.

Nie tylko wokół tej osi. Oś obrotu może być bardzo różna - niekoniecznie zgodna z osią optyczną obiektywu.

Chyba jednak glowna "skladowa" ruchow aparatu trzymanego w rekach sa ruchy
liniowe i to one beda powodowaly poruszenie.

Mam wrażenie że to dość mocno zależy od ogniskowej. Przy krótkich ogniskowych najistotniejsze są ruchy liniowe. Ale wraz ze wzrostem ogniskowej wpływ ruchów obrotowych (które powodują pochylanie osi optycznej obiektywu - a więc zmianę punktu w który obiektywem celujemy) rośnie - i powyżej pewnej ogniskowej właśnie te ruchy będą miały dominujący wpływ na poruszenie zdjęcia.

Tutaj krytyczny jest sam
moment naciskania spustu migawki.

Naciskanie spustu powoduje zarówno ruchy liniowe jak i obrotowe - bo zazwyczaj linia poprowadzona w kierunku działania siły palca naciskającego spust przez punkt jej przyłożenia nie będzie przechodziła przez środek masy aparatu.

--
Pozdrawiam!
Marek Wyszomirski

W dniu 2011-08-24 08:50, Marek Wyszomirski pisze:
(...)>

Tutaj krytyczny jest sam
moment naciskania spustu migawki.

Naciskanie spustu powoduje zarówno ruchy liniowe jak i obrotowe - bo
zazwyczaj linia poprowadzona w kierunku działania siły palca
naciskającego spust przez punkt jej przyłożenia nie będzie przechodziła
przez środek masy aparatu.

W fotkach nie-reporterskich (np. plenery, wnętrza) można jeszcze spróbować włączyć krótki samowyzwalacz - np. 2 sek, o ile body na to pozwala. Zawsze to potencjalnie eliminuje przeniesienie ruchu palców na aparat.

--
Pozdrawiam.

Adam.

W dniu 2011-08-24 13:33, Adam pisze:

(...)>

Tutaj krytyczny jest sam
moment naciskania spustu migawki.

Naciskanie spustu powoduje zarówno ruchy liniowe jak i obrotowe - bo
zazwyczaj linia poprowadzona w kierunku działania siły palca
naciskającego spust przez punkt jej przyłożenia nie będzie przechodziła
przez środek masy aparatu.

W fotkach nie-reporterskich (np. plenery, wnętrza) można jeszcze
spróbować włączyć krótki samowyzwalacz - np. 2 sek, o ile body na to
pozwala. Zawsze to potencjalnie eliminuje przeniesienie ruchu palców na
aparat.

Oczywiście - metod jest wiele - można zastosować samowyzwalacz, wężyk spustowy, pilota na podczerwień, wstępnie unosić lustro itp. To co pisałem odnosi się do najprostszej sytuacji gdy aparat trzymamy w rękach a na dodatek jest znacznym uproszczeniem. Dokładna analiza jest bardzo skomplikowana - poza położeniem środka masy aparatu i momentami bezwładności względem poszczególnych osi należałoby uwzględnić miejsca jego podparcia przez ręce, sprężystość rąk, podparcie muszli ocznej o łuk brwiowy... Nie wiem, czy z tego temat na jakiś doktorat by nie wyszedł:-)

--
Pozdrawiam!
Marek Wyszomirski

On Wed, 24 Aug 2011, Piotr Sz. wrote:

Chyba jednak glowna "skladowa" ruchow aparatu trzymanego w rekach sa ruchy
liniowe i to one beda powodowaly poruszenie.

  Chyba tylko przy "złym makro" (krótka ogniskowa z bardzo bliska) :)
  Wpływ składowej liniowej na obraz poruszenia maleje ~liniowo wraz
z oddaleniem od obiektu, zaś składowa obrotowa pozostaje w 100%
skutku, ze stałym przełożeniem wynikłym z kąta objęcia kadru
(a więc dla danej ogniskowej).

pzdr, Gotfryd

 Wpływ składowej liniowej na obraz poruszenia maleje ~liniowo wraz
z oddaleniem od obiektu, zaś składowa obrotowa pozostaje w 100%
skutku, ze stałym przełożeniem wynikłym z kąta objęcia kadru
(a więc dla danej ogniskowej).

Hm.... sklaniam sie jednak do Twojej interpretacji. Faktycznie, taki minimalny obrot aparatem powinien miec wiekszy wplyw na "poruszenie" obrazu niz jego przesuniecie liniowe. Nie wiem czemu wydawalo mi sie inaczej. :-)

--


Pozdrawiam
Piotr Sz.

www.szkut.com

On 2011-08-22 19:04, cichybartko wrote:

Teraz mam zrobić parę niezobowiązujących zdjęć w kościele ;) a że do
dyspozycji będę mieć światło 3,5 to czasy będą kosmicznie długie ;).

Jak długie? Lepiej się nad tym zastanów bo z reguły poniżej 1/20s nie
zrobisz ostrego zdjęcia bo ludzie i tak Ci się poruszą. Trzeba sporo uwagi
by trafić, stabilizacja z takim czasem akurat sobie radzi.

Body to Pentax K100D więc będzie stabilizacja w korpusie, ale chciałem ją
jeszcze dodatkowo wspomóc.
Ciekaw jestem co powiecie na mój pomysł. Opinie ludzi mówią że ciężkie
body, plus ciężkie szkło, dopełnione battery pack jest dużo stabilniejsze
niż lekka wydmuszka z kitem i można sobie pozwolić na wydłużenie czasów.

To prawda i wynika wprost z fizyki - im cięższy przedmiot tym trudniej go
poruszyć. Z wagą jednak nie ma co przesadzać, bo od pewnego momentu
uzyskasz zupełnie odwrotny efekt - będą Ci się męczyć ręce i będziesz i
tak robił poruszone zdjęcia.

Co sądzicie o pomyśle dodatkowego dociążenia body poprzez mosiężną płytkę
dokręconą w miejscu mocowania statywu. Czy to ma sens i do jakiej wagi
dociągnąć?

Jeśli to nie będzie ergonomiczne to nie ma to sensu wielkiego, bo nie doć
że będziesz śmiesznie wyglądał to jeszcze taki przedmiot może Ci mocno
przeszkadzać. Zamiast tak kombinować lepiej poćwicz z swoim aparatem i
szkłami, a może poprzez różne techniki uda Ci się zwiększyć czas, dla
zdjęć. Najczęściej poruszenie wprost wynika z niedbałości fotografa i
można temu spokojnie zaradzić.

Mój Pentax według specyfikacji waży około 885g. i to ze szkłem a np. taki
Nikon D700 ze szkłem 24-70 2.8 waży prawie dwa kilo ;). Więc już teraz
widzę że musiałbym dokręcić malutką sztabkę ;).
Czy to się trzyma w ogóle kupy?

Raczej nie, owszem wielki i ciężki aparat pomaga, ale poza samą masą
chodzi również o wymiary, a Ty chcesz skoncentrować trochę wagi w jednym
punkcie i zapewne fatalnie skończy się to dla wyważenia zestawu.
Jak już Ci koniecznie brakuje stabilności to pomyśl o solidnym statywie,
czy nawet monopodzie.


--
              ,~
              |\              dominik, gg:919564
             /| \            http://dominik.net.pl
     ~^~ ^~ /_|__\~^~ ~^~
    ~^~^ ~ '======' ~^ ~^~

Witam.

Zawsze fotografowałem tak że nigdy nie martwiłem się o świtało i wręcz

przymykałem obiektyw do tej przysłony 8.

Teraz mam zrobić parę niezobowiązujących zdjęć w kościele ;) a że do

dyspozycji będę mieć światło 3,5 to czasy będą kosmicznie długie ;).

Witam. Często używam dp Panasonica FZ-30 i nie tylko woreczka z grochem jakim
ćwiczą dzieciaki w szkole na WF-ie. Położysz gdziekolwiek i postawisz na nim
bezpiecznie aparat. Nawet pod różnymi kątami. Ma tę zaletę że można spokojnie i
stabilnie postawić nawet na nierównych skałkach. W kościołach też używałem.
Kłania się wężyk. Często stosuję samowyzwalacz ale chyba w kościele przy
zdjęciach w ruchu nie zda egzaminu. Pozdrawiam
Zygmunt

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl

W dniu 2011-08-22 19:04, cichybartko pisze:

Ciekaw jestem co powiecie na mój pomysł. Opinie ludzi mówią że ciężkie
body, plus ciężkie szkło, dopełnione battery pack jest dużo
stabilniejsze niż lekka wydmuszka z kitem i można sobie pozwolić na
wydłużenie czasów.

Z teoretycznego punktu widzenia ma to sens. Rozwinięciem tej idei są żyrostabilizatory, na przykład tutaj:
http://www.ken-lab.com/stabilizers.html

pozdrawiam

Remigiusz