Po raz kolejny próbuję ogarnąć lalunię. Już byłem skłonny ją sprzedać i wrócić do czopera. Ale kurde podoba mi się ta moja Kawusia i jakoś nie umiem się z nią rozstać. Stąd kolejne szanse, kolejne próby. Dziś na ten przykład wybrałem się na górskie serpentyny, by sprawdzić jak sobie radze w winklach. I wiecie co... szkoda gadać. Na winklach wyprzedzają mnie gimbusy na skuterkach. Boję się mocniej pochylić. Mam wrażenie, że motocykl zaraz się na mnie przewróci, zatem wchodzę w zakręt prawie pionowo i tak też wychodzę. Masakra. Na czoperku nie bałem się pochylić, czasami asekuracyjnie wyciągnąłem nogę do przodu. Pozatem z czoperka miałem widok na jezdnię z perspektywy żaby, tu z lotu ptaka. Pozycja z nogami do tyłu jakoś też mi nie leży. Słowem jeżdzę jak cipa.
I tak sobie myślę, czy to jeszcze choroba wieku dziecięcego czy może takie ostrożne podejście jest oznaką mądrości ;-), a te upragnione "czysta na ha" przyjdzie po czasie. Albo też nie mam się co więcej czarować, bo strach przed pochyleniem motocykla jest nieuleczalny i mam se dać spokój ze "ścigami" i wrócić do armatury? Zatem poradzcie proszę czy jest nadzieja? Co robić? Jak żyć i dlaczego tak drogo? ;-)

Pozdrawiam Johnny

Użytkownik "johnny"  napisał w wiadomości

radze w winklach. I wiecie co... szkoda gadać. Na winklach wyprzedzają mnie gimbusy na skuterkach. Boję się mocniej pochylić. Mam wrażenie, że motocykl zaraz się na mnie przewróci, zatem wchodzę w zakręt prawie pionowo i tak też wychodzę. Masakra. Na czoperku nie bałem się pochylić, czasami asekuracyjnie wyciągnąłem nogę do przodu. Pozatem z czoperka miałem widok na jezdnię z perspektywy żaby, tu z lotu ptaka. Pozycja z nogami do tyłu jakoś też mi nie leży. Słowem jeżdzę jak cipa.

To zwykła blokada jest. Temat mi dobrze znany.

Nie wiem teraz czy przyznanie przed soba samym czy właśnie wypieranie pomoże, tego teraz nie wiem, trzeba zapytać specjalisty.

Z własnego doświadczenie ci powiem że przed samym wjazdem do szkoły mam 2/3 winkle zależy z której strony liczyć, winkle są na puzlach, uwielbiam puzle za izomorficzność. I na nich właśnie ćwiczyłem counterstearing całą prawie zime z niemałymi sukcesami, wtem jednego mokrego dnia rower stracił przyczepność oboma kołami, nie wypyrknąłem sie bardzo, lecz coś niepokojącego zostało i te winkle już tak nie ciesza a sam technicznie cofnąłem sie o kilka miesiecy...

Łatwo to przełożyć na to o czym sam piszesz. Wiadmo o co chodzi.

On 2014-02-27, johnny  wrote:

Po raz kolejny próbuję ogarnąć lalunię. Już byłem skłonny ją sprzedać i
wrócić do czopera. Ale kurde podoba mi się ta moja Kawusia i jakoś nie
umiem się z nią rozstać. Stąd kolejne szanse, kolejne próby. Dziś na ten
przykład wybrałem się na górskie serpentyny, by sprawdzić jak sobie
radze w winklach. I wiecie co... szkoda gadać. Na winklach wyprzedzają
mnie gimbusy na skuterkach. Boję się mocniej pochylić. Mam wrażenie, że
motocykl zaraz się na mnie przewróci, zatem wchodzę w zakręt prawie
pionowo i tak też wychodzę. Masakra. Na czoperku nie bałem się pochylić,
czasami asekuracyjnie wyciągnąłem nogę do przodu. Pozatem z czoperka
miałem widok na jezdnię z perspektywy żaby, tu z lotu ptaka. Pozycja z
nogami do tyłu jakoś też mi nie leży. Słowem jeżdzę jak cipa.
I tak sobie myślę, czy to jeszcze choroba wieku dziecięcego czy może
takie ostrożne podejście jest oznaką mądrości ;-), a te upragnione
"czysta na ha" przyjdzie po czasie. Albo też nie mam się co więcej
czarować, bo strach przed pochyleniem motocykla jest nieuleczalny i mam
se dać spokój ze "ścigami" i wrócić do armatury? Zatem poradzcie proszę
czy jest nadzieja? Co robić? Jak żyć i dlaczego tak drogo? ;-)

W dniu 2014-02-28 09:45, AZ pisze:

On 2014-02-27, johnny  wrote:

Po raz kolejny próbuję ogarnąć lalunię. Już byłem skłonny ją sprzedać i
wrócić do czopera. Ale kurde podoba mi się ta moja Kawusia i jakoś nie
umiem się z nią rozstać. Stąd kolejne szanse, kolejne próby. Dziś na ten
przykład wybrałem się na górskie serpentyny, by sprawdzić jak sobie
radze w winklach. I wiecie co... szkoda gadać. Na winklach wyprzedzają
mnie gimbusy na skuterkach. Boję się mocniej pochylić. Mam wrażenie, że
motocykl zaraz się na mnie przewróci, zatem wchodzę w zakręt prawie
pionowo i tak też wychodzę. Masakra. Na czoperku nie bałem się pochylić,
czasami asekuracyjnie wyciągnąłem nogę do przodu. Pozatem z czoperka
miałem widok na jezdnię z perspektywy żaby, tu z lotu ptaka. Pozycja z
nogami do tyłu jakoś też mi nie leży. Słowem jeżdzę jak cipa.
I tak sobie myślę, czy to jeszcze choroba wieku dziecięcego czy może
takie ostrożne podejście jest oznaką mądrości ;-), a te upragnione
"czysta na ha" przyjdzie po czasie. Albo też nie mam się co więcej
czarować, bo strach przed pochyleniem motocykla jest nieuleczalny i mam
se dać spokój ze "ścigami" i wrócić do armatury? Zatem poradzcie proszę
czy jest nadzieja? Co robić? Jak żyć i dlaczego tak drogo? ;-)

Zrobi sie cieplej to przejedz sie na jakis tor kartingowy, poprzycierasz
troche tym i owym i juz bal sie nie bedziesz. Na torze duzo latwiej sie
przelamac ;-)

W dniu 2014-02-27 23:57, johnny pisze:

Na czoperku nie bałem się pochylić,
czasami asekuracyjnie wyciągnąłem nogę do przodu.

On 2014-02-28, Marcin N  wrote:

W dniu 2014-02-27 23:57, johnny pisze:

Na czoperku nie bałem się pochylić,
czasami asekuracyjnie wyciągnąłem nogę do przodu.

Z czystej zimowej ciekawości: po co ta noga? Ĺťeby sobie ją złamać w
razie czego w pierwszej kolejności?

Jeździć, jeździć, jeździć ......
I zapomnij o wystawianiu nogi. Chyba, że lubisz mocne wrażenia :-)

Szymon -- -
Ta wiadomoć e-mail jest wolna od wirusów i złośliwego oprogramowania, ponieważ ochrona avast! Antivirus jest aktywna.
http://www.avast.com